مسئولینی که صحبت از درآمد نجومی دست فروشان می کنند، می خواهند اشتباهات، ضعف مدیریت و کم کاری های خود را بپوشانند.
دستفروش ها آرزوی کار ثابت در ادارات یا کارخانه های دولتی یا خصوصی و داشتن دفترچه بیمه تامین اجتماعی و بازنشستگی را دارند. جالب است که بسته های حمایتی دولت شامل کارمند و کارگری که یک ریال کمتر از سه میلیون تومان بگیرند می شود ولی شامل دست فروش ها و آشغالگردها و بیکاران نمی شود؟؟!!
آیا جمع آوری دستفروشها باعث افزایش بیکاران جامعه نمی شود و افزایش شمار بیکاران باعث افزایش اعتراضات بیکاران و خانواده آنها علیه دولت و نظام نمی شود؟!!
دستفروشی کار آسانی نیست. درآمد عده کمی از آنها مناسب ولی درآمد اکثر آنها ناکافی و بخور نمیر است.
کدامیک از مسئولین حاضرند خود یا فرزندانشان دستفروشی کنند؟! اگر درآمدش نجومی است دست بکار شوند و می دانیم کار عیب و عار نیست!!
مشکل اصلی، مدیریت صحیح دست فروشان است. مدیران با کفایت ایرانی در هر زمینه فعالیت کردند افتخار آفریدند. نمونه آن مدیریت صحیح برای امنیت کشور و برای پیشرفت در زمینه های مختلف مانند علوم موشکی و هسته ای، صنعت نفت، اسکله، پالایشگاه، پزشکی، نانو و غیره.
چنین مدیرانی می توانند بجای دید منفی به جمعیت میلیونی دست فروشها، آنها را بصورت صحیح مدیریت نمایند، بطوریکه:
- دستفروشها شغل خود را از دست ندهند.
- با ثبت کد ملی هر دستفروش، با قید شرایط و ضوابط و مشخص کردن منطقه و نوع فعالیت، مجوزی به وی داده شود و اگر خطا کرد جریمه شود.
- ماموران جمع آوری دست فروشان را مرخص نمایند و صرفه جویی در مخارج بیت المال صورت گیرد.
- دست فروشها بجای دادن پول به بعضی ماموران، مالیات به دولت بدهند و باعث درآمد برای دولت شوند.
- هر پروژه بزرگی، مشکلات خاص خود را دارد ولی قابل حل می باشند.
