تنبیه توسط والدین یا خداوند، نشانه ی محبت و ارزش است و تنبیه نکردن، نشانه خوبی نیست.
Punishment by parents or God is a sign of love and value, and not punishing is not a good sign.
إن عقاب الوالدين أو الله، علامة على المحبة والقيمة و عدم المعاقبة ليست علامة جيدة.
اگر والدین فرزند خود را یا خداوند بنده ی خود را مجازات یا تنبیه کردند، برای آنست که به راه صحیح هدایت شود و در واقع برای او ارزش قائل شده اند ولی اگر مجازات نکنند یعنی برای او ارزش قائل نیستند و قابل هدایت نمی دانند.
پس اگر کسی گناه می کند و تنبیه نمی شود باعث افتخار نیست و لازم است گناهکار دلیل را جستجو نماید.
گاهی اخلاق انسان آنقدر کثیف می شود که امکان اصلاح از بین می رود.
البته مطابق با قوانین دقیق عدل الهی، گناهکار در طول زندگی یا در آخرت یا در ترکیبی از دنیا و آخرت، مجازات خواهد شد.
