مردم در کشورهای درگیر جنگ، به فکر زنده ماندن هستند و اسلحه سازی ها به فکر فروش بیشتر.
و البته صاحبان اسلحه سازی ها معتقدند که حقوق کارگران آنها وابسته به این کشتارها است!
صاحبان اسلحه سازی ها، سرمایه داران بزرگ هستند که فقط به فکر منافع اقتصادی هستند.
ایشان هیچ احساسی نسبت به کشتار و قتل میلیون ها نفر توسط اسلحه های ساخت کارخانه های خود ندارند. بلکه بابت فروش بیشتر و منافع بیشتر، خوشحال نیز می شوند.
صاحبان کارخانه های اسلحه سازی در غرب به دو چیز فکر می کنند.
اول فروش بیشتر و در نتیجه منافع بیشتر.
دوم گسترش بازار فروش اسلحه و دیگر محصولات از دیگر کارخانه هایی که خودشان صاحب آن هستند.
به عبارتی دیگر، حتی گندمی که این سرمایه داران به دیگر کشورها می فروشند آغشته به خون ملت های مظلوم می باشد.
