مقاومت مردم ویتنام و افغانستان و عراق، برای امریکا، پیش بینی نشده بود.
امریکا می دانست که ویتنامی ها توان دفاع نظامی ندارد و فکر نمی کرد که مردم ویتنام با تفنگ قدیمی و وسایل کشاورزی خود، به دفاع از وطن خود بپردازند.
ریختن ده ها میلیون لیتر مواد شیمیایی عامل نارنجی برای از بین بردن گیاهان که باعث کشته شدن ۴۰۰ هزار نفر و شیمیایی شدن صدها هزار نفر وژنتیکی شدن این بیماری در ویتنام شد.
همه سرمایه های سرمایه داران بزرگ امریکا، برای جبران خسارت جانی فقط ویتنام کافی نیست.
امریکا وقتی وارد افغانستان شد که قبلاً آنجا را القاعده امریکایی عربستانی اشغال کرده بود.
امریکا وقتی وارد عراق شد که توسط نیروهای نفوذی خود در سازمان های بین المللی مطمئن شده بود که عراق توان دفاعی ندارد.
استعمارگران غرب، در جنگ هم مردانه عمل نمی کنند.
آخرین سیاست جنگی ایشان، ساخت گروههای تروریستی بر علیه عراق و سوریه است که بیش از یک میلیون، کودک، زن و بیگناهان عراقی و سوری را به خاک و خون کشید.
اثری از مردانگی در وجود سرمایه داران امریکایی حاکم بر امریکا و دوستان غربی و دیکتاتورهای مستعمرات تابع وی وجود ندارد.
