رقابت و دعوای سیاسی و حزبی اشکالی ندارد و می تواند در جهت ارتقای وضع اقتصادی و سیاسی باشد ولی در حال حاضر، رفع خطر موجودیت نظام مهمتر از رقابت و دعواهای سیاسی است.
خدای ناکرده، بعد از شکست، مهم نیست تقصیر را به کدام حزب یا گروه نسبت دهیم.
جنگ 12 روزه اسرائیل علیه ایران عزیز، اهمیت رضایت مردم ایران را نشان داد. مردم باوجود نارضایتی شدید از اقتصاد، به وطن و نظام وفادار ماندند. و لازم است قدر این وفاداری را بدانیم. اولین قدم قدردانی، کنار گذاشتن کاهش ارزش پول ملی و برداشت از جیب مردم است.
دادن یارانه یا کالابرگ، نمی تواند مشکل بزرگ کاهش ارزش پول ملی را جبران کند.
توجه داشته باشیم کالابرگ 350 یا 500 هزار تومانی، برای خرید فقط شیر کافی نیست.
حفظ نظام، مهمتر از دعواهای سیاسی است.
در حال حاضر موضوع حفظ نظام، مهمتر از جنگ حزبی و گروهی است. اگر نارضایتی افزایش یابد به ضرر مجموعه نظام است.
اگر نظام شکست بخورد، مهم نیست که این شکست و سقوط را به کدام حزب نسبت دهیم.
لذا دعوای حزبی را وارد خطر موجودیتی نظام نکنیم.
وقت، برای دعواهای سیاسی برای احزاب و گروهها زیاد است.
وقتی خطر موجودیتی از بین رفت، به رقابتها و دعواهای سیاسی برگردیم.
با کاهش ارزش پول ملی، دست در جیب مردم می شود درصورتی که مقداری پول به رانت خواران داده می شود، مقداری هزینه پروژه های عمرانی اشتباه می شود. مشاهده پروژه هایی که انجام می شود و بعد از مدت کوتاهی، تخریب و تغییر می یابد و هیچگونه بازخواستی صورت نمی گیرد. نشان از رانت مدیریتی است برای دادن مدیریت ها به مدیران ضعیف و ناکارآمد است از جیب ملت.
حذف 4 صفر در زمان نامناسب که دارای چندین اشکال اقتصادی برای ملت و نظام است نیز بخاطر سپردن مدیریت بانک مرکزی و کمیسیون اقتصادی مجلس به کسانی است که اهلیت آن مقام ها را ندارند.
در حال حاضر می بایست همه تلاش کنیم، مشکلات اقتصادی را از بین ببریم. هرگونه رانت اقتصادی و فساد مالی و هزینه های غیر فوری را از بین ببریم و دولت به هیچ وجه به کاهش ارزش پول ملی و برداشت از جیب ملت روی نیاورد.
برداشت از جیب ملت، ظلم به ملتی است که وفادار به نظام بودند و هستند.
