تو نیکی می کن و در دجله انداز که ایزد در بیابانت دهد باز
این ضرب المثل دو وجه دارد.
وجه اول انداختن نیکی در دجله:
یکی آنکه وقتی نیکی می کنی آنرا یاد نکن.
نیکی خود را مهم نشمر.
بابت نیکی مغرور نشو.
وجه دوم انداختن نیکی دجله:
اگر آب را به تشنه ای در کنار دجله بدهی که فراوانی نعمت است و براحتی می توانی از آب دجله برداری و آب بدهی، خداوند در بیابان که آب وجود ندارد و موضوع مرگ و زندگی است به تو آب می رساند و سیراب می کند.
یعنی پاداش خداوند قابل قیاس با عمل نیک بندگان نخواهد بود. زیرا بخشش خداوند حد و اندازه ندارد.
