اگر کودکی، تنها خوراکی خود را به دیگران بدهد، ارزشی بزرگتر دارند از بسیاری انسانهای خیر که کمک های بزرگ به دیگران می کنند.
زیرا آن کودک، در آن لحظه، همه دارایی خود را به دیگران می بخشد، در صورتی که انسانهای خیر، قسمتی از دارایی خود را به دیگران می بخشند.
اگر کودک، بخش بزرگی از خوراکی خود را به دیگران ببخشد نیز کار بزرگی انجام داده است.
ولی اگر حاضر نباشد که قسمت بسیار کوچک از خوراکی خود را به دیگران ببخشد، لازم است اولیاء وی در تربیت و منش بازنگری نمایند.
بخشندگی در فطرت الهی و روح لطیف و پاک کودکان وجود دارد.
اگر روحیه بخشندگی کودکان در طول زمان کاهش یابد، مربوط به تاثیر پذیری منفی تربیتی از اطراف می باشد.( البته با در نظر گرفتن رفع نسبی نیازهای ضروری)
