نارضایتی ملت، فراحزبی است و باعث تضعیف نظام می شود.

کالابرگ راه چاره نیست و مردم تجربه خوبی از آن ندارند.

مسئولین می خواهند با مقداری کالابرگ، مشکل معیشت مردم را حل کنند درصورتی که در سال جاری چند برابر مبلغ کالابرگ، به هزینه های مردم اضافه نموده اند و طبق تجربه قبلی، با دادن کالابرگ، باز هم افزایش قیمت خواهیم داشت.

مشکل نارضایتی مردم فراحزبی است.

در این شرایط بسیار حساس، مهم نیست مقصران نارضایتی ملت از اقتصاد، از کدام حزب باشند، اکثر مردم آنرا از چشم نظام می بینند و امریکا در حال برنامه ریزی است تا از این نارضایتی، حداکثر استفاده را ببرد.

لذا لازم است نارضایتی ملت از اقتصاد، برطرف شود.

هر وقت امریکا، فشار تحریم ها را افزایش می دهد. مسئولین سراغ جیب مردم می روند و با کاهش ارزش پول ملی، سوء مدیریت خود را جبران می کنند و رانت خواران روز به روز ثروتمندتر می شوند و مردم شریف می بایست هم فشار امریکا را تحمل کنند و هم فشار رانت خواران داخلی را که چند برابر فشار امریکاست.

همچنین کسری بودجه نباید از جیب ملت تامین شود.

کسری بودجه می بایست بدون دست بردن در جیب مردم، برطرف شود.

حذف رانت افراد و شرکتها خصوصی و خصولتی و دولتی.

1- علت وجود رانت افراد و شرکت های خصوصی، غیر قابل فهم است. زیرا حفظ و تقویت نظام بسیار مهم تر از منافع اقتصادی(نامشروع و حرام) چند فرد است.

2- رانت شرکت های خصولتی و دولتی، بسیار اشتباه است. رانت برای سود بیشتر وقتی به قیمت نارضایتی مردم باشد سود نیست و ضرر است. همچنین رانت اقتصادی برای جبران ضرر نیز، به علت رانت نگه داشتن مدیران ضعیف و ناتوان می باشد و لازم است برطرف شود. زیرا حفظ و تقویت نظام بسیار مهم تر از منافع جاه طلبی چند فرد است. همچنین تکلیف شرعی مدیران ضعیف، نگرفتن مسئولیت است و نباید فکر کنند که تکلیف شرعی داشتند مسئولیت بگیرند.

3- کاهش هزینه های دولت و به تعویق انداختن هزینه های عمرانی و پروژه های غیر ضروری و نیمه ضروری.

رانت های اقتصادی ردیف 1 و 2 بیش از کسری بودجه می باشند البته اگر درست مدیریت شوند و رانت خواران نتوانند مدیریت دولت را تخریب کنند.

دولت برای کاهش رانت، بجای آنکه قیمت ارز بازار آزاد را به قیمت دولتی نزدیک کند قیمت ارز دولتی را به قیمت بازار آزاد نزدیک می کند و بلافاصله، رانت خواران هم، قیمت ارز بازار آزاد را افزایش می دهند و اجازه از بین رفتن رانت اقتصادی را نمی دهند.

ضمن اینکه قیمت اکثر کالاها در بازار آزاد بیش از قیمت کالا با قیمت ارز آزاد است. زیرا اساساً دولت یا توان تعیین قیمت تمام شده را ندارد یا فساد اقتصادی حاکم است. اگر مسئولین توان تعیین قیمت تمام شده را ندشته باشند می توانند قیمت کالا را با مشابه خارجی مقایسه کنند و بگویند می بایست قیمت کالای داخلی کمتر باشد زیرا برای تولید کالای داخلی، از انرژی یارانه ای، آب یارانه ای و کارگر ارزان استفاده می شود. همچنین اگر کسی تولید داخل را صادر می کند می بایست یارانه ها را به دولت برگرداند و گرانتر از داخل به بیرون بفروشد. در صورتی که در بسیاری موارد، فروش کالای صادراتی ارزانتر از فروش داخلی می باشد. چرا قیمت کالای ایرانی یا چینی با قیمت ارز آزاد، در کشورهای همسایه، ارزانتر از قیمت همان کالا در ایران است؟ چرا مردم ایران می بایست هم فشار تحریم امریکا را تحمل کنند و همچنین ده برابر فشار تحریم، فشار سوء استفاده کارخانه ها و تاجران ایرانی را تحمل کنند؟

شکی نیست همه انواع رانت ها، مورد قبول رهبری نیستند.

برای رفع مشکل نارضایتی مردم، می بایست فکر اساسی شود.