مردم در دو جبهه بودند.
جبهه ی اول:
بدهای اصیل
بدهای مصلحتی ، بخاطر حفظ موقعیت در دستگاه یزید یا در اجتماع .
در مقابل جبهه ی دوم:
خوبهایی که از شهادت باکی نداشتند و جان خود را فدای حق و حقیقت می کردند.
جبهه ی اول بویی از انسانیت نبرده بودند و جبهه ی دوم، برای احیای انسانیت جان خود را فدا می کردند.
