ضربه ای که نکشد قوی تر می کند.
اشغالگران وحشی صهیوامریکایی، در نسل کشی غزه و در قتل عام لبنان، از سیاستهای کثیف امریکایی استفاده کردند همه قوانین بین الملل را که خود وضع کرده بودند را نقض کردند و وحشیانه ترین سیاست های جنگی را بکار بردند و چندین نوع از جنایات بزرگ جنگی را مرتکب شدند مانند انفجار پیجرها و وسایل ارتباطی در بین مردم غیر نظامی که تاکنون سابقه نداشته ولی نتوانستند ملت غزه یا لبنان را تسلیم کنند.
ویرانی وسیع و نسل کشی در غزه و قتل عام در لبنان، همانند زدن بمب اتم در هیروشیما و ناکازاکی بود و حکومت وحشی امریکا، فکر می کرد باعث تسلیم مردم غزه و لبنان می شود ولی چنین نشد.
البته حکومت وحشی امریکا، هنوز به دنبال نتیجه مورد نظر خود هستند. امریکا سعی می کنند چیزی که در نسل کشی و قتل عام بدست نیاوردند در مذاکرات بدست آورند.
امریکا مجوز سیاست نسل کشی در غزه را به صهیوامریکایی ها داد تا مردم غزه به کشورهای دیگر مهاجرت کنند و غزه را به پایگاه نظامی خود بنام اسرائیل بدهند ولی چنین نشد. حالا ترامپ می خواهد با مذاکرات سعی کند اکثر مردم غزه را تشویق به مهاجرت کند تا بقیه نیز به مرور مهاجرت کنند. اگر این سیاست ها موفق نشدند، حداقل می خواهد به مردم غزه بفهماند که اگر در برابر پایگاه نظامی صهیوامریکایی ها مقاومت کنند دوباره مواجه با نسل کشی و ویرانی وسیع می شوند.
هر یک از جنایات حکومتهای وحشی غرب در غزه و لبنان، اگر توسط هر کشور یا گروهی که مورد حمایت انها نبود انجام می شد دنیا را بر سر آنها خراب می کردند فوری آن کشور را زیر بند 7 قرار می دادند با یا بدون موافقت روسیه و چین، ظرف چند روز همه ارتش جنایتکار را می کشتند.
مردم غزه نیز، با مقاومت وصف نشدنی و بی مانند، نشان دادند که حتی نسل کشی و ویرانی وسیع هم، آنها را تسلیم نخواهد کرد و خاک و وطن خود را ترک نخواهند نمود. و باعث بی آبرویی حکومت امریکا و بقیه کشورهای غربی مدعی حقوق بشر می شوند.
رویارویی مقاومت و پشتیبانی ملی با حکومت های وحشی غرب، جنگ اراده ها بود.
این رویارویی دو طرف داشت:
از یک طرف، سرمایه داران بزرگ حاکم بر امریکا و اروپا، برای منافع خونین نفوذ اقتصادی و سیاسی.
از طرف دیگر، ملت های مظلوم و مقاومت آنها، برای دفاع از خاک وطن.
در این جنگ اراده ها، ملت و مقاومت آنها پیروز و سرافراز شد و بی آبرویی حکومتهای غربی را آشکار نمودند.
