مشکل و علت اصلی گرانی خودرو در ایران عنوان نمی شود زیرا از مدیران و کارشناسان غیر وابسته به خودروسازی ها و قطعه سازان و رانت خواران این صنعت استفاده نمی شود.
انباشت بدهی خودروسازان به دلیل ارزانی قیمت خودرو نیست.
همه می دانیم که هیچوقت قیمت خودرو در ایران، ارزانتر از قیمت واقعی آن در بازارهای جهانی و حتی با قیمت کاملا آزاد دلار نبوده است.
علت اصلی گرانی خودرو، وجود رانت بین خودروسازان و قطعه سازان است.
لیست شرکتهای قابل اعتماد، برای تامین قطعات یک شرکت مادر، در بسیاری از نقاط جهان وجود دارد.
اصول موجود در جهان به اینگونه است که شرکتهایی در این لیست قرار می گیرند که قطعات را با کیفیت تعریف شده و در زمان بندی تعیین شده و با حداقل قیمت ممکن تحویل نمایند.
در صورتی که در ایران، این لیست به گونه ای دیگر تعیین می شود.
شرکتهایی در این لیست قرار می گیرند که دارای روابط شخصی با مدیران خودروسازان باشند. لذا ایشان می توانند قطعات بی کیفیت و با قیمتی بسیار گرانتر از واقع به خودروسازان بفروشند و باعث افزایش قیمت خودرو بی کیفیت در بازار ایران شوند.
وقتی مسئولین می گویند لیست قیمت تمام شده تهیه شده توسط خودروسازان را بررسی کردیم و واقعاً قیمت تمام شده بیش از قیمت فروش است. درست می گویند ولی ایشان به موضوع رانت موجود بین خودروسازان و قطعه سازان به عمد یا به سهو توجه ندارد.
البته ادغام خودروسازان برای ایجاد یک خودروساز بزرگ برای کاهش تنوع و کاهش قیمت تمام شده، حرف درستی است. ولی این کار باعث کاهش حدود ده درصدی قیمت خودرو می شود. ولی افزایش 300 درصدی قیمت خودرو مربوط به رانت بین خودروسازان و قطعه سازان می باشد.
توجه داشته باشیم که این کاهش تنوع، در داخل هر یک از خودروسازان نیز صورت نگرفته است و هر خودرو ساز، تنوع بزرگی از انواع خودرو را به خود اختصاص داده است. همچنین گاهی یک خودرو مثل ال 90 توسط چند خودرو ساز بطور مستقل ساخته می شوند.
این موضوع نشان می دهد مدیران خودروسازی ها که بطور رانتی تعیین می شوند علت اصلی مدیریتهای غلط و ایجاد رانت های بین خودروسازی ها و قطعه سازان می باشند.
انحصار تولید و واردات خودرو و قطعات در دست یک عده معین از رانت خواران، باعث عدم حل مشکل خودروسازی در ایران شده است.
