بطور نمونه، شهریه مدارس استعدادهای درخشان برای دهکهای یک تا چهار مرداد ماه 1402 در هیئت دولت تصویب شد ولی هنوز تا شهریور 1403 تامین مالی نشده است.
این در حالی است که آسفالت برخی خیابانها در تهران در حال کندن کامل آسفالت و آسفالت ریزی جدید می باشند در صورتی که بسیاری از آنها را می توانستند با روشهای لکه گیری و پر کردن ترک ها، حل نمایند.
هر پروژه تغییر کامل آسفالت صدها میلیارد تومان هزینه دارد در صورتی که روشهای لکه گیری و پر کردن ترک، با چند میلیارد تومان قابل اجرا می باشند. یعنی حدود یک صدم هزینه.
جالب است در برخی از این پروژه ها مانند پروژه محل ما، ابتدا آسفالت قابل لکه گیری، با هزینه زیاد، بطور کامل تعویض می شود و سپس به عرض حدود 3 متر برش داده می شود تا بلوار در آن ایجاد کنند. ضمناً عرض این خیابان اصلی را بسیار کم می کنند که وقتی یک خودرو در آن پارک می کند، جای عبور فقط یک خودرو خواهد بود. عبور فقط یک خودرو در خیابان اصلی!؟ احتمالاً بعد از مدتی و در پروژه ای دیگر، عرض برداشته شده را به آن باز می گردانند.
معمولاً شهرداریها مایلند بودجه را قبل از پایان سال مصرف کنند تا مجبور به برگرداندن آن به دولت نشوند.
همچنین رانت ها و فساد مالی که در واگذاری پروژه ها صورت می گیرد از عوامل این اشتباه در انتخاب روش ترمیم خیابان ها و دیگر پروژه ها می باشند.
این در حالی است که دولت، کسری بودجه دارد و برای تامین کسری بودجه، نقدینگی را افزایش می دهد و افزایش نقدینگی به معنی برداشت از جیب مردم است و برداشتن از جیب مردم، حتی برای پروژه های عمرانی ضروری، وجهه اخلاقی ندارد. چه رسد برای پروژه های غیر ضروری و رانتی.
