نمی توان انکار کرد که جهان خالق دارد و یگانه است و شریک و همتا ندارد.
همه صفات نیک از جانب خداوند یگانه و متعال است و زشتی ها به سبب نقصان یا نبود صفات نیک خداوند هستند.
در مورد هر یک از فرستاده های خداوند متعال، می توان بحث و تحقیق نمود.
برخی از اعتقادات مردم سوء استفاده کردند تا خود را به خداوند نسبت دهند و گاهی خود را فرستاده خدا نامیدند.
این موضوع نیاز به قدرت تفکر سالم دارد تا با بحث و تحقیق به نتیجه مطلوب در مورد هر یک از مدعیان پیامبری بپردازد.
هر انسان آزاد است که در مورد هر یک از مدعیان پیامبری بحث و تحقیق نماید و یا همه آنها را نپذیرد ولی این به آن معنا نیست که نتیجه درست را گرفته است. ولی در هر صورت نمی بایست باعث انکار خالق شود زیرا مراحل اعتقاد به خالق یکتا متفاوت از مراحل اعتقاد به فرستاده های خداوند متعال است. لزوم وجود خداوند یگانه متفاوت است با لزوم وجود پیامبران. وجود پیامبران بر وجود خداوند اضافه گردیده به این باور که خداوند متعال برای راهنمایی انسان ها، کسانی را از بین ایشان که به مرحله ای آگاهی رسیده باشند را انتخاب می کند تا آنها را راهنمایی نماید. اگر کسی وجود پیامبران را قبول نداشته باشد، نباید به انکار خداوند خالق یکتا بپردازد. در این مرحله می تواند به ذات الهی خود رجوع کند و خوب باشد و به دیگران آزار نرساند و به دیگران کمک کند و نیز به روز حساب خدوند متعال معتقد باشد بدون آنکه این راهنمایی ها را از پیامبران الهی بشنود.
البته بدیهی است که راهنمایی گرفتن از پیامبرانی که درستکردار و راستگو باشند راه را برای انسان ها آسانتر می کند و چیزهای بیشتری را در عمر کوتاه خود می آموزند.