دولت سیزدهم هزینه بسیار برای راه اندازی سامانه آرد و نان انجام داد. در صورتی که راه حل منطقی داشت که عوارض فعلی را نداشته باشد.
این طرح از همان ابتدا با مقدار انحراف غیر قابل قبول همراه بود ولی در حال حاضر این انحراف بسیار بیشتر شده است.
با وجود اینکه دولت مبلغی را برای جبران به نانواها می دهد ولی رضایت نانواها را برآروده نکرده و نانوایی ها با روش های مختلف اقدام به جبران هزینه های خود نموده اند.
نانواها کارت را از مشتری می گیرند و بیش از نانی که به مشتری می دهند کارت می کشند. مثلاً سه نان بربری ساده برای هر نان بربری ساده.
علت نارضایتی نانواها، هزینه اجاره مغازه است که بسیار بالا می باشد.
البته اجاره مغازه ها در مناطق مختلف فرق می کند ولی سود در نظر گرفته شده برای مغازه ها برای همه مناطق و شهرها یکسان در نظر گرفته شده است.
علت بالا بودن اجاره، درآمد عامه کاسبی ها است. حاشیه سود کاسبان زیاد می باشد تا توان پرداخت مالیات را داشته باشند. حاشیه سود زیاد از طریق رانت ها و عدم کنترل قیمت تمام شده و موضوعات دیگر می باشد که در پست های دیگر به آن پرداخته شده است.
به عبارتی دیگر، مالیات مغازه ها نیز بر دوش ملت است. یعنی ملت هم مالیات ارزش افزوده را از جیب خود می دهند و هم مالیاتی که اداره مالیات از کاسبان می گیرد.
عامل مشکل فاصله قیمت واقعی و یارانه ای، دولت و رانت خواران است که ارزش پول ملی را کاهش داده اند.
کافیست دولت، رانت مدیران ضعیف را کنار بگذارد و با رانت خواران اقتصادی برخورد نماید تا از این به بعد کاهش ارزش پول نداشته باشیم. و مشکل قبلی فاصله قیمت را با دادن یارانه نان به خود مردم جبران نماید.