برای رفع نگرانی سخنران مبتدی و خواننده و غیره، برخی پیشکسوتهای ناآگاه و بی ادب، پیشنهاد می کنند که حاضرین را کم ارزش تصور کنند.(یعنی درجه فهم حاضرین را بسیار کمتر از خود فرض کند)
این روش معمولاً جواب داده است ولی توهین به حاضرین است.
این در حالی است که بسیاری از حاضرین و بعضی اوقات همه حاضرین بهتر و انسان تر از سخنران یا خواننده می باشند.
بطور مثال در حوضه سیاسی ترامپ، که از شنونده هایش، کم ارزش تر می باشد و در بد بودن همتا ندارد.
یا یکی از آقایان که در تعریف یک خاطره در حضور مردم، می گوید:
روزی متوجه شدم برگه اشعار همراهم نیست.
لحن بی کلام زمزمه کردم و مردم با من همراهی کردند.
این خاطره معنای خوبی نداشت و می توانست با مردم صریح باشد عذر خواهی کند و بگوید که برگه اشعارش را پیدا نمی کند. یا شخص دیگری مجلس را تقبل کند یا اشعار تکراری که حفظ است را بخواند.