امام علی (ع) در حکمت هشتم نهج البلاغه در مورد عجایب خلقت انسان می فرمایند:
اعْجَبُوا لِهَذَا الْإِنْسَانِ؛ يَنْظُرُ بِشَحْمٍ، وَ يَتَكَلَّمُ بِلَحْمٍ، وَ يَسْمَعُ بِعَظْمٍ، وَ يَتَنَفَّسُ مِنْ خَرْمٍ.
از اين انسان در شگفت شويد، با تکه چربی ای مى‌بيند و با تکه گوشتی سخن مى‌گويد و با تکه استخوانی مى‌شنود و از شكاف یا حفره ای نفس مى‌كشد.
توجه داشته باشیم که امام علی (ع) حدود 1400 سال پیش فرمودند که انسان بواسطه استخوان می شنود.
بسیاری از مسلمانان، خصوصاً شیعیان، با خصوصیات و نصایح ایشان آشنا هستند ولی در عمل، اکثر آنها کم و بیش، آخرت خود را به دنیا فروخته اند و لذات دنیوی اجازه نمی دهند تعقل کنند و راه امام علی (ع) را در پیش گیرند.